Miłe złego początki ;)

Ta dam! Posta numer jeden czas opublikować. Wprawdzie dalej mój aparat nie działa, a w archiwum zdjęć nie ma zbyt wielu potraw, które aktualnie robię, ale natchnienie mnie pcha, więc cóż począć.

Za inspirację to tego "aby w końcu założyć bloga" i "podzielić się pysznościami" dziękuję moim znajomym bliższym i dalszym, którzy mi słodzili mówiąc, że minęłam się z powołaniem oraz, że ich biedna rodzina umrze z głodu, jeśli nie udostępnię swoich przepisów wraz z techniką wykonania (o technice zapomnij Dominiko, zbyt leniwa na to jestem). Dziękuję również remontowi w ogólności, ekipie, rodzinie i wszystkim (w tym sobie) którzy ewentualnie mogli się przyczynić do zagubienia mojej książki kucharskiej z wydrukowanymi przepisami wraz ze stosem dodatkowych kartek w środku. Dzięki Wam (nam?) teraz wrzucam przepisy na serwer, który jest daleko i nawet jak się wywali to nie będzie do kogo mieć pretensji - vis maior i już.

A obiad na dziś: 

Köttbullar

Popularne szwedzkie klopsiki. Wersji tego dania jest tyle ile gospodyń w Szwecji, ja korzystam z przepisu ze strony recepten.se

Składniki:

500g mielonego mięsa (wieprzowo-wołowe)
100 ml bułki tartej
150 ml mleka
1,5 łyżeczki soli
1,5 krm pieprzu (słownik poucza iż krm to 1 mililitr* - nie wiem czy ktoś  odmierza pieprz taką miarą, na własny użytek przyjęłam "na oko" szczyptę)
ewentualnie 1,5 krm pieprzu ziołowego
1 jajko
2 łyżki prażonej cebuli (czerwonej lub białej) lub 1 łyżka pokrojonej drobno świeżej cebuli - ja używam świeżej białej.
do smażenia:
masło lub margaryna- zawsze używam masła.

Przygotowanie:
Zmieszać bułkę tartą i mleko w misce, zostawić na min. 10 min żeby nawilgło
Dodać sól i mięso i porządnie wymieszać
Dodać pieprz, jajko, cebulę i mieszać, aż zrobi się jedna masa, ale nie za długo.

Przygotować deskę do krojenia (lub tackę), zmoczyć wodą (ma być wilgotna), zmoczyć dłonie i mokrymi rękami formować kulki o średnicy 2-3 cm (tak mniej więcej, istotne żeby wszystkie były w miarę jednakowej wielkości)), po stworzeniu kuleczki kłaść na przygotowanej wilgotnej desce.
Smażyć na patelni, w odległości od siebie umożliwiającej obracanie, aż zrobią sie brązowe (trzeba z nimi uważać, długo wyglądają na surowe, a potem zaraz jak przypalone).

Do köttbullar tradycyjnie stosuje się sos, który mnie jednak nie smakuje w żadnej z dotąd próbowanych wersji, borówkę do mięs (ja używam zamiennie z żurawiną), dziś obie, oraz brokułami - zastąpioną sałatką z nowalijek. Często stosuję köttbullar jako nadzienie do pity, zwinięte w tortillę, a Subway jako wkład do kanapki.

Przepraszam za jakość zdjęć, pierwsze robione komórką, drugie wygrzebane gdzieś z dna komputera.

Jeśli komuś forma tego przepisu z czymś się kojarzy to słusznie, podobnie napisany zamieściłam w 2008 r. na pewnym niekulinarnym forum.