Przedwojenne pączki Maryi Disslowej

To znaczy te konkretne są całkiem współczesne, dziś smażyłam, z okazji tłustego ... piątku. Oczywiście zamiast robić milion rzeczy, które robić powinnam, ale nic to, tak dawno nie jadłam pączków,a w cukierni była wczoraj taaka kolejka, a w Biedronce był taaaaki skład wyrobu, że po prostu musiałam usmażyć własne. 

Pączuszki są lekkie, w ogóle nie nasiąknięte tłuszczem, tak, że w pierwszej chwili nie czuć, że w ogóle miały styczność z litrem oleju rzepakowego mieszanego ze smalcem. Dodatek łyżki spirytusu do tłuszczu (o dziwo) powoduje, że w smaku pączków w ogóle nie czuć smalcu, a i wyrób nie nasiąka (za to samo odpowiada łyżka alkoholu w samym cieście - w oryginale rum, ale ja jako typowy żeglarz rumu po prostu nie lubię, dałam wódkę). Gorzej nieco pączkowe szaleństwo zniosły moje delikatne podroby, które w przeciwieństwie do mnie od razu wyczuły, że mamy tu tłuszcz do smażenia. Well, well, nawet nie jestem zła - dwa pączki to zdecydowanie wystarczająca ilość, więcej nie trzeba.

Muszę jednak się przyznać, że dolna warstwa to pączkowe brownie, metoda z wrzucaniem chleba i liczeniem do 16 była kompletną klapą. Niby tłuszcz ciągle taaaki zimny, a tu pach, pączki całkiem spalone. Ale, ale - po posypaniu cukrem pudrem praktycznie nie czuć przypalonki, a środek jest cudownie miękki i pyszny. 

Jako nadzienia użyłam dżemu malinowego z początkowych eksperymentów taty z malinami - składa się z samych pestek, do kanapki zupełnie nie pasuje, za to już kilkukrotnie z powodzeniem używałam go do wypieków. Oczywiście róża to nie jest, ale pyszne mimo to, a nie marnujemy jedzenia.

Składniki:

500 g mąki

25-30 dag drożdży świeżych (dałam ok. 40, bo tyle miałam)

6 żółtek (białka zamroziłam na później)

80 g cukru

100 g masła

250 ml ciepłego mleka

szczypta soli (przeoczyłam)

łyżka rumu (dałam wódkę)

skórka otarta z 1 cytryny (nie dałam)

+ tłuszcz do smażenia - u mnie prawie cała kostka smalcu i z pół litra oleju rzepakowego

+ cukier puder lub lukier (cukier puder +woda lub sok z cytryny) do posypania

Sposób przygotowania:

Z drożdży części mleka i kilku łyżek mąki zrobić rozczyn o konsystencji śmietany. Ja dodałam łyżeczkę cukru, by szybciej ruszyło (odstać 15-20 min). Roztopić masło, z żółtek i cukru zrobić kogel-mogel. Wymieszać składniki powoli dodając mąkę, kogel-mogel i stopione masło. Dodać łyżkę rumu (wódki) i wszystko wymieszać. Ja robiłam to mikserem najpierw do żółtek użyłam końcówki do ubijania, a potem po prostu wymieniłam końcówkę na haki do drożdżowego. Używam przedpotopowego ręcznego miksera. Wymieszane ciasto zostawić pod przykryciem aż podwoi objętość, szybko mu poszło - po godzinie wychodziło z miski. Od ciast odrywać kawałki ciasta, rozpłaszczyć w dłoni i na środek wsadzić łyżeczkę dżemu, zlepić jak pieroga, a następnie połączyć końce, tak by pierogowe łączenie znalazło się na dole. Porządnie utoczyć kulkę (im lepiej, tym mniejsza szansa na wypłynięcie nadzienia), odstawić na ok. 20 minut łączeniem na dół. W zasadzie, gdy skończycie lepić ostatniego, to pierwszy już powinien być gotowy. Rozgrzać tłuszcz (tłuszczu musi być tyle by pączki swobodnie pływały nie dotykając dna, dobry jest garnek, bo tłuszcz po wrzuceniu pączków bardzo bulgoce, a tak jesteśmy bezpieczni), dodając do niego po drodze łyżkę spirytusu, raczej do zimnego, dodanie do gorącego sprawi, że cała kuchnia będzie opryskana. Na gorący tłuszcz (temp. ok. 170 stopni) wrzucać pączki, smażyć z każdej strony po 2 minuty, przy czym najpierw stroną bez łączenia pod przykryciem, potem drugą stronę bez pokrywki. Idzie to naprawdę migiem. Gotowe pączki wyłowić łyżką cedzakową (nie może być plastikowa, bo może się stopić) na talerz wyłożony papierowym ręcznikiem, by obciekły z tłuszczu. Posypać cukrem pudrem lub lukrem. Postarać się nie zjeść wszystkich.

Można też pączki piec bez nadzienia i nadziewać szprycą gotowy, gorący jeszcze wyrób. Mnie się wydaje, że szybciej jest od razu nadziać, ale na pewno większe ryzyko, że wyjdą brzydkie i się rozpadną, za to tym przez szprycę nie przejdą owoce, więc trzeba miksować dżem - za dużo zachodu. Ale zwolennicy szprycowania, mają wiele argumentów za swoją metodą :)